Bieëgdje mien dörpke klein
| Bieëgdje mien dörpke klein | |
|---|---|
| Sjriever | Herman Claessen |
| Jaortaal | 1997 |
| Plaats | Bieëgdje |
| Saort | Leedteks |
| Oetveurendje | La Traalknaal |
Trögk nao Bieëgdje.
Teks
[bewirk]Dao liktj ein plaetske in oos landj, woea ins mien weegske sjtóng,
woea ich mien hert aan höb verpandj, es richtige Bieëgdjerse jong.
Dao lieërdje ins mie Moder mich 't Bieëgdjers dialekt,
en mót ich later weg van dich, den dink ich toch weer drek:
Bieëgdje mien dörpke klein, ich droum van dich allein.
Dao woea mien aojers-hoes nog sjteit, det plaetske vergaet ich zelaeve neet.
Bieëgdje zoea aod en zoea sjoean, doe spins bie mich de kroean.
Hie mós ich vreuger jaore es kindj nao 't sjuelke gaon.
Daoróm durf ich noew verklaore, mien hert blieftj väör Bieëgdje sjlaon.
Dao woea det leeflik kèrkske sjteit, det uever oos dörpke waaktj.
Es saoves zien Angelus-klökske sjleit, den bön ich op mien gemaak.
Ich haoj zoea van de Bieëgdjer hei, de mäöle en de Maas,
woea ich es kindj gewanjeldj höb, en bleumkes plocht in 't graas.
Och mót ich nao de vraemdje gaon, den höb ich heimwee nao dich,
den laot ich zeker mennige traon want doe bös alles väör mich.