De Fariezèjjer en den tollenèèr
De Fariezèjjer en den tollenèèr. (Luekas 18, 09-14)
09 En hèè vertèlden oohch aan diejgenige
diej der van uëvertûeg zihnt,
dat ze zellef richvèèrdig zihnt
en diej op de ahngere nèèrkiehke,
dizze paraahbel:
10 Twië mansluej góhnge noa den tehmpel
óm zich te bèè;
den eehne woar ene Fariezèjjer
den ahngere enen tollenèèr.
11 De Fariezèjjer sjtóng doah
en bèèden i zich zellef zoëh:
God, ich bedahnk uch,
dat ich neet bèn wiej de res van de luej
- diej pakke zich wat ze pakke kènne,
zihnt óhnrichvèèrdig, echbrèèhkisj -
en ooch neet zoë wiej dèèn tollenèèr doah.
12 Ich vas twië moahl in de wèèhk,
en sjtoan eehn tiënde
van ahl mien ikkóhmmene aahf.
13 Mê den tollenèèr
bleef va wiejdsaahf sjtoahn
en wol zellefs neet zien oohge
noa den hiëhmel opsjloah,
mê hèè sjloog zich op de brós en zag:
God, zeet mich, zunjèèr, genoadig.
14 Ich zègk uch:
Dèè lèste góng wèèr ès ene richvèèrdige
op heehm aah, dèèn ahngere neeht.
Want jiëhdereehn, dèè zich zellef hoëg plaatsj,
zal liëg geplaatsj wèèhre,
en wèè zich zellef liëg plaatsj,
zal hoëg geplaatsj wèèhre.