En den haan kriëde vuër den twiëde moahl
En den haan kriëde
vuër den twiëde moahl.
(Marhkus 14, 66-72)
66 En óngerwîel dat Piëtrus
óhngen op de bènneplaatsj woar,
keem eeh van de deensmèèdjes
van den hoëgepreester,
67 en wiej dat Piëtrus zoog,
dèè zich ent wehrme woar,
kiëhk ’t hèùm aahn en zag:
Oohch doehw woasj
biej Jezus van Naahzaret.
68 Mê hèè óntkènde dat mit te zègke:
Ich weeht neet en ich sjnap neet,
wats doew zèès.
En hèè góng noa boehte, noa de vuëhrplehj.
En enen haan kriëde.
69 Mê dat mèèdje, dat hèùm haw geziëh,
begós alwèèr tèènge de ómsjtèùndisj te zègke:
Dat is eehne van dehnne.
70 En alwèèr óntkènden hèèh dat.
En effekes doanoa
zagte de ómsjtèùndisj alwèèr tèènge Piëtrus:
Ziëhker bès doew eehne van huhnne,
want doehw bès oohch ene Galielèjjer
aan dien sjproak te huëre.
71 Mê hèèh begós te vloken en te zjwèèhre:
Ich kèn dèè mahn neeht
woët giëhr uëver kalt.
72 En d’rek t’r-op kriëde den haan
vuër den twiëde moahl.
En Piëtrus herinnerde zich ’t woëhrd
dat Jezus tèèngen hèùm haw gesjproahke:
Iër den haan twiëh moahl hèèt gekriëd,
zuls doehw driehj moahl hùbbe gezag,
dats te mich neet kèns.
En hèè begós te bèùhke.