Ene zië-er góng oeht óm te zië
Ene zië-er góng oeht óm te zië.
(Mahrk. 04, 01-09)
04 01 En wèèr begós hèè
óhngerrich te gèèhve biej de zië.
En een hiël groëte massa luej
verzaahmelde zich óm hèùm biehj,
zoëdat hèè een boët opging
en zich doa-op góng zètten op de zië,
en de gahnse massa sjting langs de zië
op ‘t sjtrahndj.
02 En hèè liërden hun vèùl i paraahbele
en hèè zag hun in zien óhngerrich:
03 Loehstert en zeet:
Ene zië-er góng oeht óm te zië.
04 En biej ‘t zië gebuëhrden het,
dat eeh gedeelte op de wèèhg vool
en de vuëhgel keehmen en oohten dat op.
05 Een ahngert veel op de sjteen,
woë het neet vèùl gróhndj haw,
en d’rek keem het op,
doërdat ‘t geehnen depe gróhndj haw.
06 En wiej de zón opkeem, versjnihrkden het
en doërdat ’t geen wórtelen haw,
verdorden het.
07 Wèèr een ahnger gedeelte
vool tùsje de distele,
en de distele keehmen op en versjtikden het
en het geef geen vruchte.
08 En een ahnger gedeelte
veel op de gowwe gróhndj,
keem op en wees en geef vruchte,
en ’t brach deels dartigvoohd,
deels sestigvoohd,
en deels hóhnderdvoohd op.
09 En hèè zag:
Wèè oëren hèèt óm te loehstere,
dat dèè loehstert.