Sint Servaes legende/Dèrde book V
grôt ende grâ was her dat hâr
end harde verworren -
dat wir wale spreken dorren -
alse eines perdes mane.
die frouwe hadde ane
vele onfrouwelîch gewant.
ein boech hade sî an der hant.
dar ane sach sî ende las.
doe schoude sî Enêas.
He marcde sî rechte.
dat mies*) lockechte
hiene her ût den ôren.
sî enmochte niet gehôren,
et enwâre, dat man riepe.
her ougen stonden er diepe
onder den ouchbrâwen,
langen ende grâwen,
die dâ vore hiengen -
end her ter nase giengen,
grouwelîch was her lîf: