Sint Servaes legende/Nuuj fergmènter
2160Maer hij seide dat hij teerst wolde,*
Talre eerst, te Colen varen:
Daer voer en woude hij nyet sparen
Weder ommoede noch onghemack
Ende als hi dese woerde ghesprack
2165Sinte Seruaes die gheheer
Hij en bleyff daer nyet langher meer.
Die voele gheistelike bode
Hi beualse den ghewarighen gode.
Doer sijne gheystelike seden
2170Vut der stat volchden sij hem mede;
Dat daden sij hem ter eeren
Tot hij hon bat weder te keren.
Die hem gheuolcht waren vut der stat
Tot dat hij hon weder te keren bat,
2175Sy scheyden van hoem mit rouwen,
Mit onsten ende mit trouwen,
Doen hijse moeste laten;*
2160mare he segede dat'er wolde
aller erest te Colne varen,
da vore ne wolde he nit sparen
wedermut noch ungemac.
ende alse'r dese wort gesprac,
2165Servatius de gehere
he ne bleif nit langer mere.
der vele geistlike bode
2168he beval se den gewaren gode
2173di heme volgeden uter stat.
went he se weder keten bat.
2175si schiden van heme bit rouwen,
bit unsten ende bit trouwen,
du he si muste laten,[Fragment]
2169||Dur (si)ne geistli(k)*
2170|stat uolgedense
|dadense h(e)me
|bat (wi)der ker*Ia - 1[p. 3] Ende hij voer sijnre straten*
Te dale bij den Rijne
2180Tot sinte Seuerijne
Die doen busscop was te Colene.
Daer quam hij alsoe verholen
Des auonts alsoe spade
Dat hij des waert te rade -
2185Want hij mitten auont daer quam -
Dat hij die herberghe doe nam
Te Colen buten der stat.
Eyn man dien hijs doe bat
Hij wijsden in sijne schuere
2190Buten der burgher muere -
Want hi der houerde nyet en plach -
Daer hij verduldichliken lach
Ende daer toe herde oetmoedelike,
Daer hij gode van hiemelrijck
2195Mit herten ghenade bat:
Des waert gheheylicht die stat.
Seruacius die werde
Ghinck ligghen op die eerde,
Die heilighe predickare,
2200Wie moede dat hij ware
Daer te voren menghen dach.
Hi diende gode all daer hi lach
Inder armer houft stede
Daer God eyn scoen teyken dede
2205Ter eeren sijnen holden:
Eynen suyll van golde
Heerlijch ende duyre,
Gloyende van vuyre
Die liet god daer ghewerden*
ende he vur siner straten
te dale bi den Rine
2180te sente Severine
de du biscop was te Colene.
dare quam he verholene
des dages also spade
dat he des wart te rade,
2185want he des avundes dare quam,
dat'er herberge du nam
te Colne buten der stat.
ein man deme he's du bat
he wisede'n in sine scure
2190buten der burchmuren,
want he der hovart nine plach,
da he vele gutlike lach
ende harde otmudelike,
da'er gode van hemelrike
2195dicke genade bat.
des wart geheileget di stat.
Servatius der werde
ginc liggen op di erde,
der heilege predekare.
2200wi mude dat'er ware
da bevoren manegen dach,
he dinde gode al da'er lach
in der armer hovestede,
da got ein scone teiken dede
2205te eren sinen holden.
eine sule van golde,
herlic ende dure,
gluiende van vure,
di dede'r da gewerden,[Fragment]
2196(e)get di stat.|*
rde.
he ginc licgen|
(e)ilege predekere.|
2200(ere)
(Da beuoren)|*Ib - 2[p. 4]2210Die neder vander eerden*
Op totten hiemel ghinck
Daer god sijn ghebet ontfinck.
Dat waert daer ane wale schijn.
Der busscop sinte Seuerijn
2215Hi was des werdich dat hij dat sach.
Nv suldi hoeren wes hij plach.
Hij was gheistelijck bedacht:
Hi ghinck wel gherne mitter nacht
Heymelijck ende verholene
2220Doer doecht achter colene
Ten monsteren ouer alle die stat.
Den goeden heilighen hij bat
Eynen yeghelyken sonderlinghen
Dat sij hem hulpen dinghen
2225Te anxte vander vreysen.
Weduwen ende weysen
Die troeste hi ende beriet.
Der armen en vergat hi nyet:
Hi gaf hon spijse ende ghewant.
2230Hi ghinck gherne daer hijse vant
Ende totten onghesonden.
Alsoe dede hi tien stonden
Daer die goede sinte Seruaes
Doe daer bi gheherbercht was
2235Ende in sijnen ghebede lach.
Den suyll hij ouer hem sach
Die all vuyrich scheyn.
Nochtan en saecht honre gheyn
Sijnrre Capellane
2240Noch sijnre onderdane
Die daer mit heme waren*
2210di nedene van der erden
op tut den hemele ginc,
da got sin gebet entfinc.
dat wart dar ane wale schin.
der biscop sente Severin
2215he was des wert dat he dat sach.
nu sult ir horen wes he plach.
he was geistlike bedacht.
he ginc vele gerne bi der nacht
geswaslike ende verholene
2220dore doget achter Colene
ten munsteren over al di stat.
den guden heilegen he bat
allen sunderlingen
dat si heme hulpen dingen.
2225in rouwen ende in vreisen
weduwen ende weisen
di getroste'r ende berit.
der armen ne vergat he nit,
he gaf hen spise ende gewant.
2230he ginc gerne da he se vant
ende tut den ungesunden.
so dede'r tut den stunden
dat der gude sente Servas
du da bi geherberget was
2235ende in sinen gebede lach.
di sule he over heme sach
di al vurech schein.
noch dan ne sach et negein
siner capellane
2240noch siner underdane,
di da bit heme waren,[Fragment]
2223||insu(n)*
|pen d**
2225 ***
|wedewen ende weisen
(D) |ende berit.
der armer ne (u) |nit.
He gaf hen spise (e)
2230|he ginc gerne da hese
|ten ungesunden.
alse de |den stunden
Du der |Seruas.
da bi geherb(e)
2235|Ende ane sinen gebede la
|her ouer heme sach.
Di |schein
Doch ne sag het
|Siner capelane
2240nog sin |dane.
Di da bit heme*IIa
- IIIa - 3
- IVa[p. 5] Eert hon god woude openbaren*
- IVa[p. 5] Eert hon god woude openbaren*
- IIIa - 3
Doer sinte Seuerijns bede
Dien hij decke ghenade dede.
2245Die heilighe sinte Seuerijn
Hij sprack totten ghesellen sijn
Ende begonste hon te vraghen
Off sij des nyet en saghen.
Sij seiden, sij en saghens nyet.
2250Der heer bat hon ende ryet
Sijnen gesellen allen
Dat sij neder wolden vallen
Ende haer venyen soeken
Dat god haers woude roeken
2255Ende dat sij mochten syen
Die teyken die god liet gheschien
Doer sinte seruaes ter seluer stede.
Sij laghen neder in haren gebede,
Haer sonden sij belyeden.
2260Te dien seluen tijden
Dat sij sich op richden
Ende vander eerden lichden
Daer sij in haren ghebede laghen,
Die calomme dat sij saghen
2265Gloyende alle gemeyne
Die sinte Seuerijn alleyne
Van gods ghenaden eer sach
Ouer sinte Seruaes daer hij lach.
Sent dat sinte Seuerijn
2270Ende die ghesellen sijn
Des liechtes woerden daer ghewaer,
Sij ijlden voele balde daer
Te versoeken die meer.
Sij waenden dat daer weer
2275Vander werelt yemant geuaren,
Somige die van heiligen leuen waren
Oft somighe van ons heren boden:*
ere't got wolde openbaren
dore sente Severines bede,
deme he dicke genade dede.
2245Der heilege sente Severin
he sprac ten gesellen sin
ende begunde si vragen
of si des nine sagen
si segeden si ne sagen's nit.
2250der here bat hen ende rit
sinen gesellen allen,
dat si neder wolden vallen
ende here venie suken,
dat got here wolde ruken
2255ende dat si mochten sin
2256di teiken di got lit geschin.
2263da si in heren gebede lagen,
di sule si sagen
2265gluiende al gemeine,
di sente Severin al eine
van godes genaden ere sach
over sente Servase da'er lach.
sint dat sente Severin
2270ende di gesellen sin
des lichtes wurden da geware,
2272si ileden harde schire dare.[Fragment]
|hen got wolde erbar
|te Seuerines bede.
de(n) |ke genade dede.
2245De |sente Seuerin.
he spr(a) |gesellen sin.
Ende begu |te uragen.
of se des iw(e)
|Si segeden sine segens (n)
2250|here bat hen ende rit
2252wolden|*
(u)ken.|**
horre wolde geruken.***
2255Ende| en gesien.
di teiken di| (g)eschien.
Dur sente Serua| (r)re stede
si lagen n(e)der in| (b)ede.
2259Hore sunden si gelig|
2261si sig oprigden.
2262-63vander| si lagen
2264di columme si sa|
2265(u)iende algemeine.
die sen| in alleine.
Van godis ge| ach.
ouer sente Seruase h.
Sint dat sente Se|
2270nde di geuerden sin.|
Des vrden da geware.
si ileden| e dare.
Versuken di mere.|
(en) dat da were.
2275Vander we| (e)uaren.
somech heilech|
Somech unses heren bode.|*IIb
- IIIb - 4
- IVb[p. 6] Dat die zielen op voeren te gode.*
- IVb[p. 6] Dat die zielen op voeren te gode.*
- IIIb - 4
Doen sij tot der stede quamen
Ende sij den heiligen man vernamen,
Den heiligen busscop sinte Seruaes,
Die al dae gheherbercht was,
Die daer lach in sijnen gebede
Ende dat god doer sijnen wille dede
2285Dat hijne eerde alsoe,
Doen waten sij des alle vroe.
Si vielen hem te voeten,
Gheystelic dat sijne groeten,
Sij hietenen willecomen sijn.
2290Doen vraechde hem sinte Seuerijn,
Die reyne goede holde,
Doer welker hande scholde
Dat hij daer bleuen weer
Die edel gods dienere
2295Dat hij te heme nyet en was comen
Ende sijne herberghe dae hadde genomen.
Doen sprack die goede sinte Seruaes:
‘Daeromme dat ich moede was
Ende was ouch eyn deyll spade
2300Daeromme was ich des te rade.’
Die heilighe sinte Seuerijn,
Dat die stat gheeert soude sijn
Daer die goede sinte Seruaes
Van gods haluen gheeert was,
2305Hij dede maken daer ter stede
Eyn gods huys, dat is waerheide.
Die Capelle hij vriede,
In goids eeren dat hijse wiede
Dien hij mynde ende voerte.*
2279Du si dare quamen
2280ende si den heilegen man vernamen,
den biscop sente Servas,
de al da geherberget was
ende da lach in sinen gebede,
ende dat got dore heme dede
2285dat he'ne erde also,
du waren si des alle vro,
si vilen heme te vuten,
geistlike si'ne gruten,
si hiten'ne willekome sin.
2290du vragede heme sente Severin,
der reine godes holde,
dore welike scolde
dat he da bleven ware
der godes dinare
2295dat he te heme nine was komen
ende sine herberge da hadde genomen.
Du sprac der gude sente Servas
‘dar umbe dat ich mude was
ende was ouch ein deil spade,
2300drumbe was ich des te rade.’
der heilege sente Severin,
dat di stat geeret solde sin
da der gude sente Servas
van gode also gehoget was,
2305ein godes hus he dede
maken ter selver stede.
di capelle he vride,
in godes ere he si wide,
den he minnede ende vorte.[Fragment]
le da op fute te gode.|
(d)e quamen.
2280ende si dat uer|
2280aat het so nine was.
2280bende||
2289|willecome sin.*
2290du uragede heme sen|te Seuerin.
De reine godis holde.|
2301(g) (sente Se)uerin.**
dat di| stat geeret solde sin.
Da der gude| se(nte) S(er) (s)*Va - 5
- VIa - 6[p. 7]2310Hij hietse die hiemelsche porte*
- VIa - 6[p. 7]2310Hij hietse die hiemelsche porte*
Dat hij dat teyken daer ghesach
Doen sinte Seruaes daer lach
Ende god ghenade bat.
Hij hadde ouch in die selue stat
2315Die inghelen hoeren synghen
Mit vroeliken dinghen:
Doen ghestoruen was sinte mertijn
Doen hoerde sinte Seuerijn
Der enghelen stemme,
2320Doen die edele gemme,
Die ziele, op gheuoert waert
Ten hiemele die saleghe vaert
Daer sij voele gherne voer;
Want in die stat te toer
2325Sinte mertijn was verscheyden.
Vanden twee openbaringhen beyde
Mach die stat wale geeert sijn;
Dat bedacht sinte Seuerijn.
Seder dat sinte Seruaes
2330Alsoe daer gheeert was
Te Colne bij den rijne
Ende hij sinte Seuerijne
Gheseyde dat hij wolde,
Sijnen ghetruwen holde
2335Die hem vrolijck ontfinck
Ende hij die gods huyse beghinck,
Sent voer hij voele schiere
Van Colen tot triere
Tot sinte maximijne,
2340Totten lieuen vriende sijne
Die doen busscop was daer.
Sinte seruaes seide, dat is waer,
Dat hij van romen waer comen
Ende wat hi daer hadde vernomen;*
2310he hit si di hemeles porte,
dat he dat teiken da gesach,
du sente Servas da lach
ende gode genade bat.
he hadde ouch in der selver stat
2315di engele horen singen
bit vroliken dingen,
2317du gestorven was sente Martin.
2328dat bedachte sente Severin.
Sint dat der gude sente Servas
2330also da geeret was
te Colne bi den Rine
ende he sente Severine
gesegede dat er wolde,
sinen getrouwen holden,
2335de heme vrolike entfinc,
ende he di godes hus beginc,
sint vur'er harde schire
van Colne te Trire
te sente Maximine,
2340den liven vrunde sine,
de du da biscop was.
du segede sente Servas
dat he van Rome ware komen
ende wat he da hadde vernomen.[Fragment]
2315|Di engele horen singen*
bit froliken|(ding)en.
Du geendet was sente Mar|
2327|geeret sin.**
dat(beda)g |rin.
Sint dat sente Seruas.
2330also|
(T) (lne) biden rine.|*Vb - 7
- VIb - 8[p. 8]2345Der waerheit en versweych hij nyet.*
- VIb - 8[p. 8]2345Der waerheit en versweych hij nyet.*
Allen den volke hij doen riet
Mit sconen woerden ende mit soeten
Dat sij gode wolden boeten
Haer sonden ende haer misdaet.
2350Mit trouwen gaff hij hon der raet
Wijuen ende mannen.
Te metse voer hij van danne.
Doen hij te metse quam altehant
Hi teghen hem dae ghesament vant
2355Die voersten van vrancrike
Die wel oetmoedelike
In teghen heme ghinghen.
Mit eeren sij hem ontfinghen
Te metze inder stede.
2360Gods dienste hi daer dede:
Alre dienste gheheerste
Denen dede hij alre eerste.
Ende als hij daer toe vinck
Ende ten altaer ghinck
2365Ende hij die misse began,
Ander verwe hij ghewan
Ane sijnen anghesichte:
God heeften daer verlicht.
Vervult mitten heiligen gheist.
2370Des die lude alre meyst
Aen hoem woerden ghewaer.
Onder die oughen waert hij soe claer
Als eyn gloyende yser.
Sterker ende wijser
2375Was die heilighe predicare,
Dat onmogelike te seggen waer,
Vanden heiligen gheyste.
Hij dede heme volleyste*
2345der warheit ne versweich'er nit.
al den volke he du rit
bit sconen worden ende suten
dat si gode wolden buten
here sunden ende here misdat.
2350bit trouwen gaf'er hen den rat,
wiven ende mannen.
te Metze vur'er dannen.
du'er dare quam te hant
he integen heme da gesamenet vant
2355di vursten van Vrancrike,
di vele otmudelike
integen heme gingen.
bit eren si'ne entfingen
te Metze in der selver stat.
2360godes dinstes men heme bat,
aller dinste geherest,
den dede'r aller erest.
ende alse he dar tu vinc
ende ten altare ginc
2365ende he der missen began,
2366ander varwe he gewan
2371den luden schinbare.
under den ougen wart he so clare
alse ein gluiende iser.
sterker ende wiser
2375was der heilege predekare,
dat't nit te seggene ware,
van den heilegen geiste.
he dede heme volleiste[Fragment]
2345|her heme nit.*
den luden allen her| du gerit.
Bit schonen worden ende bit|
2357(Int)g(e)g(e)n heme gingen.|**
bit eren sine entfingen.
Te mezsde| in derre stede.
2360: : :
2375|Was der predecare.***
dan mensclike| (ware)
Van den heilegen geiste.
he de|*Vb - 9
- VIb - 10
- Va - 11[p. 9] Tot allen goeden dinghen*
- Va - 11[p. 9] Tot allen goeden dinghen*
- VIb - 10
2380Ende halpse hem volbringhen.
Ane god stont alle sijn ghedanck.
Doen hij die misse volsanck
Die heilighe sinte Seruaes
Dat volck dat daer versament was
2385Beide arme ende rike
Die heeren van vranckrike
Ende van anderen landen
Die hem tot Romen sanden
Die vraechden om nuwe meer:
2390Wie hij comen weer;
Dat hij hon seide den troost
Off sij yet solden sijn verloest,
Dat hijt hon liet verstaen;
Want hij doch hadde ghedaen
2395Daer om harde groten arbeit.
Doen seide hij hon die waerheit:
Wie hij van romen waer comen
Ende wat hij daer hadde vernomen.
Beide groet ende cleyne
2400Hij vermaendese alle gemeyne
Mit gheisteliken synne
Doer die gods mynne
Ende doer haers self salicheit
Dat ionge ende alde sich maecten gereyt
2405Ende haers selues gheroechten
Ende ane gode genade soechten
Ende verdienden sijne hulde
Dat hij hon sachten wolde
Den slach die hon nekende was;
2410Dat riet hon sinte seruaes.*
te allen guden dingen
2380ende halp se heme volbrengen.
ane gode stunt al sin gedanc.
du he di misse gesanc,
der heilege sente Servas,
dat volc dat da versamenet was,
2385arme ende rike,
di heren van Vrancrike
ende van anderen landen
di heme te Rome sanden,
di vrageden heme nouwe mare
2390wi he komen ware,
dat he hen segede den trost
of si it solden sin erlost,
dat he't si dade verstan.
want he drumbe hadde gedan
2395also groten arbeit.
du segede'r hen di warheit
wi he van Rome ware komen
ende wat'er da hadde vernomen.
beide grot ende cleine
2400he manede se al gemeine
bit geistliken sinne
2402dore di godes minne
2405dat si des geruchten
dat si godes genade suchten
ende verdinden sine hulde,
dat he hen sachten wolde
den slach de hen nakende was.
2410dat rit hen sente Servas.[Fragment]
2387|anderen lande(n).*
: : : : : : :
|Si frageden heme mere.
2390wi he comen|
: (s) (de al den) trost.|*VIa - 12[p. 10] Voele hij hon toe sprack:*
Dat wedermoet ende dat onghemack
Te vrouden al verghinghe
Dat men doer god ontfinghe
2415Mit verduldicheiden.
Men moet mit arbeiden
Ghewennen hiemelrike,
Sprack hij ghetruwelike,
Want dat is ouch mit rechte:
2420Die salighe gods knechte
Doechden mennich onghemach
Dat men hon dede ende sprach;
Sij lietens gode ghewalden.
Des bleuen sij behalden
2425Ende sijn te hiemelrijch geuaren.
Sij vleden gode sonder sparen
Ende baden hem mit oetmoedichede
Dat hi getruwelijck voer hon bede.
Sinte Seruaes dat scone liecht
2430Hi sprack: ‘eyn yegelijck doen sijn biecht
Ende ontfaet vwe boete,
Dat uch god verloessen moete
Hebt rouwe vwer mesdaet
Van dien dat ghij beganghen haet
2435Op dat ghij gods hulde erwerft
Ende vwe ziele mit gode erft,
Beide man ende wijff,
Off ghij verliest vwe lijff;
Dat god der zielen walde
2440Dat hijse ewelijck behalde
Ende hijse ghenadelijck versye
Wat soe den lyue gheschie.
Nae deser reden schier
Die sinte Seruaes nu al hier
2445Den volke hadde ghedaen
Soe scheiden sich die heren saen
Mit herde rouwighen moede.
Seruacius die goede
Beualse gode den hoechsten
2450Dat hijse wolde ghetroosten
Totten ewighen leuen.
Die heilighe gods ergheuen*
2445Du'er dat hadde gedan,
du schiden di heren san
bit rouwegen mude.
sente Servas der gude
beval se gode den hosten,
2450dat he si wolde getrosten
ten ewegen levene.
der heilege godes ergevene[p. 11] Hi hadde die waerheit vernomen*
Dat die hunen solden comen,
2455Der heyden coninck van ongheren.
Daer waren ouch derre van tongheren
Die alre best waren gheboren
Ende alre werdichste vutuercoren;
Der was dae comen eyn groet deyl
2460Want sij verwracht hadden haer heyll
Ende daer toe die gods hulde.
Doen berouwede hoem die sculde
Dat sij sinte seruaes verstieten
Want sij moestens mesnyeten
2465Dat sij hem woerden onghehoersam.
Des waren sij hon allen gram.
Ghenade sij doen baden
Van allen haren misdaden
Seruacius den reynen.
2470Sij begonden seer te weynen,
Sij vielen hem te voeten
Dat hijse ontfinghe te boeten.
Weynende sprakense ouerluyt:
‘Ghenade heer, gods druyt
2475Gheff ons troost ende raet.
Ons rouwet onse mesdaet.
De heiligher keerstenheit bode,
Wes onse verdyngher tot gode
Als wij dich betruwen.
2480Wij hebbens groten rouwe
Dat wij dich ouel hieten.
Nu laet ons dijns ghenyeten,
Dijnre gheysteliker kinde.
Die du lates in elleynde*
he hadde te ware vernomen
dat di Hunen solden komen,
2455der heiden koninc van Ungeren.
du was ouch der van Tungeren,
di beste waren geboren
ende aller werdest ut erkoren,
dare komen ein michel deil,
2460want si verworcht hadden here heil
ende dar tu godes hulde.
du rou si di sculde
dat si sente Servase verstiten,
want si musten's misniten
2465dat si heme wurden gram
ende gode ungehorsam.
genade si du baden
van heren misdaden
Servatium den reinen
2470si begunden sere weinen,
si vilen heme te vuten
dat he se entfinge te buten.
weinende spraken si overlut
‘genade, here, godes drut,
2475gif uns trost ende rat,
uns rouwet unse misdat.
der heileger kirstenheide bode,
wis unse dingare te gode,
alse wir dich getrouwen.
2480wir hebben's groten rouwe
dat wir dich ovele hiten.
nu lat uns din geniten,
dinen geistliken kinden,
di du lites in ellende[Fragment]
2456||och derre uan tungren.*
Di alre betst | waren geboren.
ende aller werdest| ut erkoren.
Der was da comen ein| gel deil.
2460wente se uerwargt had| (n) : : heil.
de godis hulde.|
Dat si sente|
2464i mustens|**
2465(w)orden un|
denen allen|
geraden.|
ruatium|
2470sere weinen.|
dat hese ent|
nende spraken|
here godis|
2475st ende rat.|
sdat.
Der hei| bode.
wes un|
se ver dig|
2480ns beru|
(u)ele hiten.
nu|
2483(n)er geistliker || kinde***
di du lites in elljnde.*Ib - 13
- VIIa - 13a
- Ia - 14[p. 12]2485Doen du ruymdes onse lant.*
- Ia - 14[p. 12]2485Doen du ruymdes onse lant.*
- VIIa - 13a
Nu dich god weder heuet gesant,
Vaer daer weder noch hen
Ende troest haren droeuen sen,
Den gods meechden reynen
2490Die seer nae dich weynen,
Die heilighe cloester vrouwen
Die soe yamerliken schrouwen.
Clusenere ende moneken,
Broedere ende canoneken,
2495Weduwen ende weysen
Die sijn in groter vreysen
Sent dat sij dijns ontboren
Ende des onschuldich woren.
Lait dich ontfermen hare claghen
2500Die mit nachte ende mit daghe
Nae dich groten rouwe dolen
Want si dich alle sijn beuolen.
Des dich, heer ghedencken sall
Wie dich der enghel ons beuall
2505Te tongheren: doen hij dich den staff
Mit sijnre heiligher hant gaff
Doen gaff hij dich ons in hoeden
Dat lieff was alle den goeden
Ende warens alle vroe,
2510Al bedroech ons der viant alsoe
Dat wij dijn gebodt braken
Ende wij dich ouel spraken.
Doen wij dich leide daden
Doen woerden wij verraden.
2515Dat rouwet ons noch hude.*
2485du du rumedes unse lant.
nu dich got weder hevet gesant,
var dare weder tut hen
ende troste heren druven sin
den godes megeden reinen,
2490di sere na dich weinen.
di heilege clostervrouwen
di so jamerlike schrouwen,
clusenare ende moneke,
brudere ende canoneke,
2495weduwen ende weisen,
di sin in groten vreisen
sint si din entbaren
ende des unsculdech waren.
lat dich erbarmen here clage,
2500di bit nachte ende bit dage
na dich groten rouwe dolen,
want si dich alle sin bevolen.
des dich, here, gedenken sal.
wi dich der engel uns beval
2505te Tungeren du'er dich den staf
bit siner heileger hant gaf,
du gaf'er dich uns in huden,
dat lif was al den guden
ende waren des alle vro,
2510al bedrouch uns der viant so
dat wir din gebot tebraken
ende wir dich ovele spraken.
du wir dich leide daden,
du wurden wir verraden.
2515dat rouwet uns noch hude.[Fragment]
2485Dů| du rumedes unse lant.
nu dig got| wider heuet gesant.
Vare dare wi|der nog te hen.
ende troste h(eren)|druuen sen.
Den godis mege | reinen.
2490di sere nadig weinen
2492|uele g: :*
2491|ster vrowen.
2493(C) |neke.
bruder
2495|Wedewen ende (w)
|ter vreisen.
S |baren.
ende d |ren
Lat dig |clage.
2500di bi
|Na dig groten
|dig alle sin
|re gedinken
|uns beual.
2505|den staf.
bi |gaf.
Du ga
|dat lief wa
|warens a(l)*VII-14a[p. 13]