Sjlaopeloze nachte

Van: Huub Brouns

---

Van saoves laat toet sjmörges taenge vief
meltj mich de kèrkklok puntjelik en sjtoer
det ich naog wakker lik, en oppendoer
vèltj ed’re sjlaag mich kaojer op ’t lief.

’t Zandjmenke is vast weer oppe hórt.
Dus tèl ich sjäöpkes en zèk ich versjes op;
die kin ich naog van vreuger oet de kop.
Mer Morpheus’ erm die blieke danig kórt.

Ich dink opèns: as ich ‘ns dichte kós;
zón distichon, terzine of kwatrijn.
Wis ich verdomme noe mer wie det mós,
den heel ich mich dao sjnachs mèt oppe bein.

Ich tref ’t anen daag; ich sjlaop naog get
en innen druim dicht ich ein echt sonnet.

_________________________________________________

                               Huub Brouns, Naer