Stark verhaol

Mien opa , waor ik groots op waar, had altied van die starke verhaole, mar je gleufde 'm wel omdat íe het altied mooi vertelle kon.
Jaja overdrieve is ok een vak.



Zo zei die, dat'ie op een dag mit de zeisem een bietje gres mos meie veur 'tpeerd. En wat doch je? Mei'd tie een gans die d'r liep p'rongeluk z'n harses d'raf . Dat beest gaf een schreeuw, vloog over de schuur en h't huus en vrat veur dat'ie dood ging nog gauw een kikker op.


Opa had humor tot' ie dood ging.
In't ziekehuus in z'n leste dagen kwam ik op bezeuk bie'um.'He jong', zei'die,' die zusters hier wete nie hoe 'nei d'ruut ziet, want ik het d'r al drie keer om 'evroege, maar je mon nie denke dat ze d'r één komme brenge heur.
'nDag laoter was'tie dood.