Ut is ein wonger

Wie ich ens woord gebaore, det waas dae gekke daag,
wat is van mich gewaore, jao, eine gekke blaag.
Ich haoj van joeks en wazel, ein lekker pötje beer,
kriëg ich de razel dazel, beej zónnen houp plezeer.
en dan zing ich met gemaak, alle veugel van ut daak.

Refrein:
Jao, ut is ein wónger, en ut is biezónger,
wat ein gelök det ich heej sjtaon.
Jao, ut is ein wónger, en ut is biezónger,
det mien twië bein vanzellef gaon.
En det is heej ónger, jao, wat ein wónger,
det miene kop van baove sjteit,
en det mien ermkes kenne zjweie, hendjes kenne dreije,
och, det det zoë geit.

En is ut vastelaovend, den veul ich mich zoë riëk.
Van 's morgens tot den aovend maak ich allein meziek.
De traöt, det is mien laeve, al in de joekskepèl,
dao sjpeul ich mei dernaeve, de kriegs den kiepevel.
Maar den blaos ich met gemaak, alle veugel van ut daak.